xərc

is. <ər.> İşlənən, sərf olunan pul; məsarif, məsrəf, məxaric. <Məşədi İbad:> A kişi, axı bunun bir anbar da toy xərci var. Ü. H.. Buna görə də Hacı Səmsamın gəliri xərcini güclə ödəyirdi. P. M.. // Sərf olunacaq pul. Demək, Mirzə Qədir Nəsirin evlənmək xərcini verməklə işin içindən çıxa bilməyirdi. S. H.. <Bayraməlibəyov> bütün xərci öz boynuna götürür və yazırdı ki, əgər razı olsalar, indidən bilet satmağa başlayar. S. Rəh.. Xərc aparmaq – çox pul sərf edilmək, çox xərc tələb etmək, baha başa gəlmək. Ağarəhim bilmirdi ki, maşın nə qədər xərc aparacaq. İ. Ş.. Xərc etmək (çəkmək) – xərcləmək, pul sərf etmək. <Mustafa bəy:> Mən xərc çəkmişəm, pul tökmüşəm, qabıq qoyub, kəhriz çıxartmışam. Ə. H.. <Rzaquluxan:> Qızım, çox şad oluram ki, sənə xərc etdiyim pullar hədər getməyibdir. M. S. O.. Oğlan yengəsi qız evinə güclü xərc çəkib, «yengə xonçası» göndərər. R. Ə.. Xərcə salmaq – pul xərcləməyə məcbur etmək, çox pul xərcləməsinə səbəb olmaq; pul xərclətmək. <Nazlı Mustafaya:> <Ev sahibləri> çay təklif eləsələr mən içməyəcəyəm, sən də içmə, kasıb adamdılar, niyə xərcə salaq? Ə. M..